Kolombiya, Latin Amerika'nın en esrarengiz ülkelerinden biri; yüzlerce yıllık göçler, fetihler ve mücadelelerle şekillenmiş bir ülke.
Komşuları gibi Kolombiya da zengin bir antik tarihe sahip ve bağımsızlığını ilan edip kendi yeni kimliğini oluşturmaya çalışmadan önce çalkantılı bir sömürge dönemi geçirdi.
Yine de Latin Amerika'daki diğer birçok ülkenin aksine Kolombiya etkileyici bir etnik çeşitlilik sergiler.
Bu durum, çarpıcı doğal güzelliklerin yanı sıra, Kolombiya'yı ziyaret etmek için ilginç bir yer ve kesinlikle muhteşem bir seyahat noktası haline getiriyor.
Kolombiya'nın stratejik konumu, bu toprakların Avrupalılar gelmeden binlerce yıl önce Karayipler ve Mezoamerika göçleri için bir merkez görevi gördüğü anlamına geliyordu ve tüm kıtada şimdiye kadar bulunan en eski çanak çömlekler tam burada, uzak San Jacinto arkeolojik alanında keşfedildi.
7 bin yıllık çanak çömleklerin keşfi, uzmanların göçebe kabilelerin çiftçiliğe geçtiği ve yerleşim yerleri kurduğu zamanın bu dönem olduğuna inanmalarına yol açıyor.
Bu dönemde kültürler, sadece cacicazgos (feodal bir sistem) kurmada değil, aynı zamanda olağanüstü tarım, madencilik ve metal işleme becerileri geliştirmede de muazzam evrimsel adımlar attı.
İnkalardan sonra, antik Kolombiya'nın Muisca kültürü Kolomb öncesi Amerika'da var olmuş en gelişmiş antik kabile olarak kabul ediliyor.
Kolombiya'nın adını aslında ülkeye hiç ayak basmamış olan bir fatihin adından aldığını öğrenmek ilginç.
Kolombiya'ya 1499 yılında ayak basan ilk Avrupalı Kristof Kolomb değil, Alonso de Ojeda'dır.
İlk gerçek İspanyol yerleşimi 1525 yılında Santa Marta'da ve kısa bir süre sonra da Cartagena'da kuruldu.
1549 yılına gelindiğinde bölge bir İspanyol Kolonisi olarak ilan edildi ve başkenti Bogota oldu.
İki kısa yüzyıl içinde Kolombiya, İspanyol imparatorluğunun Yeni Dünya'daki en önemli karargâhlarından biri haline geldi ve daha sonra günümüz Venezuela, Ekvador ve Panama topraklarını da içine alan Yeni Granada'nın başkenti oldu.
Panama ülkeden ayrıldığında, ülke kendi kendisiyle savaş halindeydi ve Muhafazakar Parti ile Liberaller arasındaki şiddetli ve çok kanlı iktidar mücadelesi önümüzdeki 50 yıl boyunca Kolombiya'nın başına bela olmaya devam edecekti.
Aralıklı olarak ordunun demir yumruğu ile yönetilen bu ülke, her zaman demokratik bir yönetimin kurulması için mücadele etmiş bir ülke.
Hatta öfke ve hayal kırıklığını bastırmak ve normal bir olay haline gelen şiddetin devam etmesini engellemek amacıyla 20 yıllık bir dönüşümlü iktidar (her 4 yılda bir Liberal ya da Muhafazakar) döneminden bile geçti.
Ancak 1970'lere gelindiğinde ülkenin istikrarına yönelik en büyük tehdidin uyuşturucu ticaretinden kaynaklandığı anlaşıldı.
ABD'de kokaine olan talep katlanarak artarken Kolombiya kokain üretimi için bir cennet haline geldi.
Ülkenin çalkantılı tarihinin en çok akılda kalan dönemi de bu dönemdir.
Kolombiya'nın 1970'ler ve 80'lerdeki tarihi mafya suçları kitabından bir sayfa gibi.
Gerilla savaşı, adam kaçırmalar ve uyuşturucu baskınları, ülke ekonomik bunalım ve siyasi istikrarsızlığa sürüklenirken günlük haber başlıkları haline geldi.
FARC, Kolombiya'yı tüm dünyada tanınan bir isim haline getirdi ve kesinlikle çok olumlu şartlarda değil.
Yaygın yolsuzluk, uyuşturucu kaçakçılarının cezasız kalması ve ülkedeki ayrım gözetmeyen şiddet olaylarının sürekli rapor edilmesi, ülkenin bir turizm merkezi olma ihtimalini ortadan kaldıracak gibi görünen istikrarsız bir atmosfer yarattı.
Ancak belki de gelmiş geçmiş en ünlü uyuşturucu baronu olan Pablo Escobar'ın 1993'teki ölümü, Kolombiya için umutsuzca ihtiyaç duyulan bir geri dönüşün sinyallerini verdi.
Escobar'ın polis tarafından öldürülmesi gezegendeki en büyük uyuşturucu kartelini darmadağın etti ve hiçbir zaman (neyse ki) toparlanamadığı felaket bir olay oldu.
Bu olay sonunda ülkeye kendini toparlama şansı verdi.
Kolombiya komşularına kıyasla her zaman farklı bir ritimde dans etti ve Latin Amerika'daki her ülkenin benzer türde bir tarih yaşadığı söylenebilirse de çok azının Kolombiya'nınki kadar travmatik olduğunu söylemek yanlış olmaz.
Yine de FARC ile elli yıl süren savaşın ardından Kolombiya hükümeti daha geçen yıllarda, 2016'da grupla bir barış anlaşmasına vardı.
Ancak bu konu bile düşmanlık yarattı; pek çok Kolombiyalı, hükümetlerinin kendilerine bu kadar acı çektiren bir grupla asla anlaşma yapmaması gerektiğine inanıyor.
Buradaki insanlar sadece iç savaştan doğrudan zarar görmekle ya da 10 yaşından küçük çocuklarının kaçakçılıkta kullanılmasına maruz kalmakla kalmadı, aynı zamanda yerinden edildi ve sadece kendini bir arada tutmaya çalışmakla meşgul bir ülkede fırsat eksikliği nedeniyle yoksulluk içinde kaldı.
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish
