Çoğu şahıs etkinliğini makamından, yetkilerinden, mühürlerinden ve ayrıcalıklarından ödünç alır, bu yüzden makamını kaybettiğinde her şeyini kaybeder.
Bazı şahıslar da kendi parıltılarını makamlarına ödünç verir, bu yüzden makamları onları kaybettiklerinde parıltılarını da kaybederler.
Belki bir fikirleri, tutkuları ve inatları olduğu için makamlarından daha büyük kişiler vardır.
Parıltılarını yanlarına alarak makamlarından ayrılırlar. Tutku sahibi emekli olmaz, sönmez. Her zaman dünyayla bağlantısını uzatacak bir şey bulur.
Bir kişinin alabileceği en büyük ödül, iz bırakmış olmasıdır. Bu, siyaset, teknoloji, edebiyat ve çeşitli ilerleme alanları için geçerlidir.
Henry Kissinger'ın şimdi unutulmuşluğun sayfaları ve yaşlılığın kırışıkları arasında ikamet etmesi gerekiyordu ama vücudunda 100 yılı taşıyan adam ne pes ediyor ne de boyun eğiyor.
Hakkında kibirli olduğu ve ışıklar altında kalma iştihasının eksilmediği şeklinde söylenenleri önemsemiyor. Pek çok kişinin şu anki ABD Dışişleri Bakanı'nın adını ezberlememesi, fakat 50 yıl önce görevinden ayrılan Kissinger'ın adını çok iyi hatırlaması onun için yeterli.
Kissinger, yıllarının yükünü bir zamanlar korkan, şimdi korkutucu hale gelen imparatorluğa da taşıdı. Çin liderliği, ziyareti, gerçekten tarihi bir ziyarete dönüştürme ve ona çok sayıda mesaj yükleme fırsatını kaçırmadı.
Şi Cinping, Kissinger'ı 1971'de dönemin Çin başbakanı Çu Enlay ile görüştüğü aynı konutta kabul etmeyi seçti. Söz konusu ziyaret, Richard Nixon'ın bir yıl sonra Mao ile buluşmak ve uluslararası güç dengesinde büyük bir darbe başlatmak için yaptığı tarihi geziye alan açan ziyaretti.
Şi, Çin'in "eski dostunu ve tarihi katkısını" unutmayacağını söyledi. Ayrıca dünyanın bir asırdır benzerine tanık olmadığı büyük bir değişime sahne olduğunu ve "Çin ve ABD'nin yeniden bir yol ayrımında ve iki tarafın bir seçim yapması gerektiğini" belirtti.
Pekin, birbirini izleyen ve Çin'in yükselişinden korkma kompleksi gittikçe büyüyen ABD yönetimlerine açık bir mesaj gönderir gibi ziyaretçisini bol bol övdü. Kıdemli diplomat Wang Yi bu konuda daha net konuştu; "ABD'nin Çin'e yönelik politikasının Kissinger gibi diplomatik bilgeliğe ve Nixon gibi siyasi cesarete ihtiyacı var.”
Bu ziyareti takip ediyordum ki, bu ziyaretin öneminin Kremlin'in mevcut efendisinin durumuyla kat kat arttığı aklıma geldi. Kremlin'in efendisi, Kissinger'ın ilk ziyaretinin Sovyetler Birliği karşısında Çin kartını harekete geçirmeyi amaçladığını kesinlikle hatırlıyordur. Çin şimdi bir kart değil ve Sovyetler Birliği artık yok. Vladimir Putin'i düşünmeye devam ettim.
Ukrayna'da Rus savaşının patlak vermesinin arifesinde yanlış değerlendirme yapanlardan biri de bendim. Ukrayna sınırlarındaki Rus yığınağının yalnızca Kiev'deki yetkililer üzerindeki baskıyı artırma, onları Rus eğilimli vatandaşlarıyla ilişkilerde ve NATO'ya katılma hayallerinde gerçekçilik yolunu seçmeye ikna etme girişimi olarak değerlendirdim.
Birbirini izleyen ABD yönetimlerinin güvenilirliğinin erozyona uğraması, bizi Washington'un Rus ordusunun Ukrayna'yı işgal etmeye hazırlandığı yönündeki sözlerini sorgulamaya sevk etmişti.
İşgal başladığında, Putin'e olan eski hayranlığımız, işgalin hızla Ukrayna hükümetinin çökmesine ve Moskova'yı memnun etmek için bir müzakere mekanizmasının başlatılmasına yol açacağına dair kesin bilgilere dayandığını tahmin etmemize neden oldu.
Putin'in rehabilitasyonu için yüz milyarlarca dolar harcadığı Rus ordusunun tökezlemesini uzak bir ihtimal olarak gördük ve işte Rusya ne sonuçlandıramadığı ne de kaybedemeyeceği bir savaşa saplandı. Putin, raporlar dünyasındaki uzun deneyimine rağmen yanlış istihbarat raporları tuzağına düştü.
Rusya Devlet Başkanı, Ukrayna karşı taarruzunun başarısız olduğunu vurguluyor.
Rus ordusunun savunma hatlarını güçlendirip, Ukrayna topraklarını bir mayın denizine dönüştürmesinden sonra bu doğru olabilir.
Ukrayna'nın Rus kuvvetlerini topraklarının tamamından asla çıkaramayacağı da doğru olabilir, çünkü böyle bir görevin insani maliyeti kapasitesinin üzerinde.
Öte yandan kesin olan bir şey varsa o da Rusya'nın bugün dünyadaki imajının işgal arifesindekinden farklı olduğudur.
Uzmanlar, özellikle Wagner liderin isyanından ve Kremlin'in onunla yarı yarıya uzlaşmak zorunda kalmasından sonra, Ukrayna'daki savaşın, Putin rejiminin kırılganlığını ortaya koyduğunu giderek daha fazla söylüyorlar.
Putin, ülkesinin tam bir uluslararası izolasyona maruz kalmadığını söyleyebilir. Özellikle Asya'daki büyük ülkeler, tarafsız veya yarı tarafsız bir pozisyon seçtiler.
Batı'nın, NATO piyonunu sınırlarına doğru kaydırarak Rusya'yı kuşatma girişiminde bulunduğunu hatırlatıp askeri işgali kınamaktan kaçındılar. Öte yandan Rusya, özellikle savaşı bir an önce durdurmaya yönelik herhangi bir görüşün yokluğunda, sürmesi beklenen bir Batı izolasyonunun içine düştü.
Bu izolasyonun siyasi, ekonomik ve teknolojik maliyetleri var ve etkilerini ortadan kaldırmak için Rusya'nın komşusu Çin'e güvenmesi yeterli değil.
Rusya, dünya güçleri arasında manevra kabiliyetini kaybetti. Rusya'nın kesin bir yenilgiye uğraması Pekin'in hiçbir şekilde çıkarına olmasa da Çin, boğulmak üzere görünmesi halinde onunla birlikte boğulmayı seçmeyecektir.
Kissinger, yıllardır ABD ve Çin'i kaçınılmaz çatışma yoluna sokacak bir süreç konusunda uyarılarda bulunuyor. Bu, dünyanın kaldıramayacağı bir yüzleşmedir.
Batı ile Çin arasındaki herhangi bir tam ekonomik ayrılık, küresel ekonomiyi korkunç çöküşlere doğru itecektir.
İki dev arasındaki herhangi bir askeri çatışmanın tüm dünya için korkunç sonuçları olacaktır.
Belki de bu yüzden Çin'in güçlü adamı, önümüzdeki on yıllarda bir arada yaşamayı organize etme isteği taşıyan bir mesajı göndermeyi seçti.
Kissinger'ın Çin'e yaptığı ziyaretlerin sayısı hayatının yıllarına tekabül ediyor. Ancak ABD, Çin'in bir yönüyle Sovyetler Birliği'nin işgal ettiği konuma benzer bir yeri işgal etme hakkına sahip olduğu sonucuna varırsa, şu anki ziyareti tarihteki yerini alabilir.
Putin'in ülkesine gelince, çok kutuplu bir dünya ortaya çıksa bile konumu gerileme tehdidi altında.
Şarku'l Avsat
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
